آیا ایران برای گردشگران خارجی مناسب است؟

توسعه و رشد صنعت گردشگری در هر سرزمینی به شاخص‌های گوناگونی وابسته است. برخی از این شاخص‌ها به‌صورت مستقیم و برخی غیرمستقیم عمل می‌کنند و برآیند آنها یک شبکه‌ی واحد تشکیل می‌دهد که سرنوشت حال و آینده پیشبرد گردشگری در یک سرزمین را شکل می‌دهند. اگرچه این شاخص‌ها هیچ‌کدام به تنهایی نمی‌توانند به‌طور دقیق به توریست‌ها بگویند که کدام مقصدها را برای سفر انتخاب کنند اما به کشورهایی که در نامشان در این لیست‌ها آمده کمک می‌کنند تا بدانند مزیت‌های رقابتی‌شان نسبت به دیگر مقصدهای گردشگری چیست.

امنیت یا ارزانی؟

روزنامه انگلیسی «دیلی تلگراف» از منظر ارزانی، ایران را به‌عنوان نخستین مقصد به گردشگران معرفی کرده است و آفریقای جنوبی نیز با توجه به هزینه‌های بسیار پایین که برای قیمت تمام شده ۱۰ کالای رایج مصرفی برای سفرهای طولانی مدت دارد، مقصد خوبی به نظر می‌رسد. اما چرا با وجود این ارزانی‌ها سهم این دو مقصد از جذب گردشگران بسیار پایین است؟ پاسخ در یک کلمه خلاصه شده است، امنیت!

وقتی وزارت خارجه انگلیس به شهروندانش هشدار می‌دهد که از سفرهای غیرضروری به ایران بپرهیزند و یا زمانی که خبرهای متفاتی از درگیری‌ها و جنگ‌های داخلی در آفریقای جنوبی به گوش می‌رسد، ارزانی کالاها مزیت رقابتی خود را از دست می‌دهد.

وقتی امنیت بازی را تغییر می‌دهد شهرهای دیگری مجال حضور پیدا می‌کنند و می‌توانند بدون داشتن ارزانی‌های چشم‌گیر خودشان را در دل گردشگران جا کنند. یکی از این مقاصد توکیو است و بعد از آن هم بالی در اندوزی برای مسافران جذابیت‌های بسیاری دارد. 

حال آنکه آفریقای جنوبی با اقتصادی بیمار ارزش پولش روز به روز کاهش پیدا می‌کند و در توکیو از سال گذشته تا امروز تقریبا همه چیز را 17 درصد گران‌تر کرده است.

از سوی دیگر اگر بخواهید درباره گران‌ترین مقاصد بدانید، می‌توان به شهر «ماهی» (سیشل) اشاره کرد که ۱۰ قلم مصرفی رایج در آن میانگین ۱۹۲.۴۷ پوند هزینه برمی‌دارد. به عنوان مثال قیمت یک وعده شام برای دو نفر در این شهر ۱۲۶.۸۴ پوند می‌شود. ابوظبی، دبی، باربادوس و لس‌آنجلس نیز با عنوان پنج شهر گران، در انتهای این رده‌بندی قرار دارند اما سهم خوبی در جذب گردشگری دارند.

ارزان‌ترین مقصد جهان کجاست؟

بسیاری از آمارهایی که درباره هزینه‌های گوناگون گردشگری ارائه می‌شوند از نظر مسافران کوله‌گرد (Backpackers) قابل قبول نیستند و به موسساتی چون Post Office که این آمارها را ارائه می‌کنند خرده می‌گیرند. تا جایی که Post Office اعلام کرده اعدادی که ارائه می‌دهد از مجموعه اطلاعات متخصصان سفرهای طولانی‌مدت و شرکت‌های ملی و منطقه‌ای گردشگری کشورهای شرکت‌کننده در این آمارگیری، تهیه شده و قیمت‌ها با توجه به استراحتگاه‌های برجسته‌ی این مقاصد درنظر گرفته شده است و قیمت‌های اینترنتی هم دخیل بوده‌اند.

حال آنکه مسافران کوله‌گرد معتقدند سرویس‌های بوفه‌ای، اقامتگاه‌های متنوع و شیوه‌های گوناگون سفر می‌توانند هزینه‌ها را تغییر دهند و آنها را بسیار پایین‌تر از آمارها بیاورند.

در کنار این دو دیدگاه پایگاه داده‌های آماری Numbeo ـ که شرایط زندگی در شهرهای مختلف را به لحاظ هزینه‌های جاری زندگی، پارامترهای اقامت،خدمات بهداشتی، ترافیک، جرم و جنایت و آلودگی براساس اطلاعات کاربران گزارش می‌دهد ـ با بررسی ۵۰ شاخص از جمله قیمت فضاهای اقامتی گوناگون، غذا، نوشیدنی، انواع ستوران و سوپرمارکت، پوشاک، تاکسی، تفریح، خدمات (برق، تلفن، آب...)، اینترنت و هزینه موبایل، به این نتیجه رسیده است که «هند» ارزان‌ترین کشور دنیا است.بعد از این کشور مولداوی، پاکستان، قزاقستان و نپال هستند. کمی پایین‌تر در این فهرست می‌توان نام کشورهایی چون کلمبیا، صربستان، فیلیپین، آفریقای جنوبی و رومانی را به عنوان ارزان‌ترین کشورها پیدا کرد.

ایران در مجمع جهانی اقتصاد

مجمع جهانی اقتصاد اما روش دیگری برای رده‌بندی کشورهای مناسب برای سفر و گردشگری دارد. این مجمع گزارش رقابت‌پذیری سفر و گردشگری را ارائه کرده و کشورها را براساس قیمت‌های رقابتی آنها با یکدیگر مقایسه کرده است. با توجه به این معیار، ایران در ابتدای لیست قرار دارد و به عنوان انتخاب اول «گردشگران اقتصادی» معرفی شده است.

بعد از ایران نام کشورهایی چون مصر، مالزی، اندونزی و بوتان به چشم می‌خورد و با این شاخص هند رتبه دهم را کسب کرده است. روسیه در رتبه  یازدهم و تایلند جایگاه هجدهم را کسب کرده است.

کاستی‌های این معیارها چیست؟

تمام این معیارها ارزهای قدرتمند چون پوند را با واحدهای پولی این مقاصد می‌سنجد و عموما به موضوعاتی همچون قدرت خرید کالاهای اساسی توسط گردشگران می‌پردازند. حال آنکه گردشگران از مقاصد گوناگونی به محل‌های معرفی شده سفر می‌کنند و به جز هزینه‌های اساسی باید به فکر بلیط، حمل و نقل و اقامت هم باشند. 

از سوی دیگر این مقاصد ممکن است برای گردشگرانی به صرفه تلقی شوند اما شهروندان این کشورها با مشکلات اقتصادی گوناگونی دست و پنجه نرم می‌کنند و این ارزانی‌ها خیلی به نفع آنها نیست. 

در نهایت عدم تعادل اقتصادی در نقاط گوناگون جهان، معادلات مقاصد ارزان را به هم می‌ریزد و تفاوت هزینه‌ها و درآمدها این کشورها را تبدیل به مناطقی گران برای شهروندان خود کرده است.

منبع: عصر ایران

مطالب مرتبط

صدور مجوز بند «الف» برای ثبت آژانس هواپیمایی

نحوه اخذ مجوز بند «ب» گردشگری

این مطلب توسط تیم محتوای همورا گردآوری و تهیه شده است.

انتشار مطالب فوق تنها با ذکر مرجع به همراه لینک وب‌سایت همورا مجاز می‌باشد.
لطفا به حقوق هم احترام بگذاریم.